Έγκλημα κατά της Ελλάδας : Μητσοτάκης και Χατζηδάκης κλείνουν 14 εργοστάσια της ΔΕΗ και θα εξαρτόμαστε από την Τουρκία, την Βουλγαρία, τα Σκόπια και την Αλβανία !

Έγκλημα κατά της Ελλάδας :

Μητσοτάκης και Χατζηδάκης κλείνουν 14 εργοστάσια της ΔΕΗ και

α εξαρτόμαστε από την Τουρκία, την Βουλγαρία, τα Σκόπια και την Αλβανία !

Εκτός από το κλείσιμο των εργοστασίων παραγωγής ρεύματος, θα απολύσει και τους εργαζόμενους, έτσι ώστε όταν καταλάβουν οι Ελληνες την ζημιά, δεν θα υπάρχει κάποιος να λειτουργήσει τα εργοστάσια ! Για να λειτουργήσει ένα ορυχείο από την αρχή, χρειάζεται 10 χρόνια ! Την ώρα που πουθενά στην κόσμο δεν παράγουν ρεύμα με φυσικό αέριο γιατί κοστίζει έως 10 πλάσια από τον λιγνίτη, στην Ελλάδα ο Μητσοτάκης κλείνει τα εργοστάσια λιγνίτη.

Μέχρι το 2023 θα αναγκαζόμαστε ή να αυξήσουμε το ρεύμα 30% έως 50% για να εισάγουμε πετρέλαιο ή φυσικό αέριο ή θα εισάγουμε ρεύμα από τον Ερντογάν. Σκεφτείτε τα Ελληνικά στρατόπεδα να εξαρτώνται από το αν θα κατεβάσει τον διακόπτη ο Ερντογαν

Το μέλλον που επιφυλάσσει ο Κωστής Χατζηδάκης για την Ελλάδα, είναι να παρακαλάει τα Σκόπια,
τα πυρηνικά εργοστάσια όπως το Κοζλοντούϊ και την Τουρκία για έχουμε ρεύμα.

Εθνικό έγκλημα



ΕΤΣΙ ΘΑ ΕΡΘΕΙ Η ΣΥΝΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ;


Εκτός από το κλείσιμο των εργοστασίων παραγωγής ρεύματος, θα απολύσει και τους εργαζόμενους, έτσι ώστε όταν καταλάβουν οι Ελληνες την ζημιά, δεν θα υπάρχει κάποιος να λειτουργήσει τα εργοστάσια ! Για να λειτουργήσει ένα ορυχείο από την αρχή, χρειάζεται 10 χρόνια ! Την ώρα που πουθενά στην κόσμο δεν παράγουν ρεύμα με φυσικό αέριο γιατί κοστίζει έως 10 πλάσια από τον λιγνίτη, στην Ελλάδα ο Μητσοτάκης κλείνει τα εργοστάσια λιγνίτη.

Μέχρι το 2023 θα αναγκαζόμαστε ή να αυξήσουμε το ρεύμα 30% έως 50% για να εισάγουμε πετρέλαιο ή φυσικό αέριο ή θα εισάγουμε ρεύμα από τον Ερντογάν. Σκεφτείτε τα Ελληνικά στρατόπεδα να εξαρτώνται από το αν θα κατεβάσει τον διακόπτη ο Ερντογαν

Το μέλλον που επιφυλάσσει ο Κωστής Χατζηδάκης για την Ελλάδα, είναι να παρακαλάει τα Σκόπια,
τα πυρηνικά εργοστάσια όπως το Κοζλοντούϊ και την Τουρκία για έχουμε ρεύμα. Εθνικό έγκλημα


«Έχουμε δύο χρόνια μπροστά μας για να βρούμε λύση», ανέφερε χθες ο κ. Στάσσης. Σε κάθε περίπτωση, μετά το 2028, όπως προβλέπει το νέο Εθνικό Σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ) το ενεργειακό μείγμα της χώρας θα έχει απαλλαγεί οριστικά από το κάρβουνο.


Αξιοποίηση παλιών λιγνιτικών


Την αξιοποίηση παλιών λιγνιτικών μονάδων οι οποίες, σύμφωνα με το νέο επιχειρησιακό σχέδιο της ΔΕΗ, θα σβήσουν έως το 2023, εξετάζει η ΔΕΗ. Στο τραπέζι των συζητήσεων έχουν πέσει διάφορες προτάσεις. Για παράδειγμα, μονάδες που βρίσκονται κοντά στην Αττική – όπως είναι της Μεγαλόπολης ή του Λαυρίου – θα μπορούσαν να καίνε και δευτερογενές καύσιμο (από επεξεργασμένα απορρίμματα) για την παραγωγή ρεύματος, επιλύοντας -έως έναν βαθμό- και το ζήτημα της διαχείρισης σκουπιδιών.

Επίσης, πληροφορίες αναφέρουν ότι, μια άλλη ιδέα θα ήταν η μετατροπή τους σε μονάδες θερμικής αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας με χρήση ΑΠΕ, αν και εξετάζεται αν, τέτοιες μετατροπές, συμφέρουν οικονομικά.

Όσον αφορά στην κάλυψη των αναγκών θέρμανσης των περιοχών που σήμερα καλύπτονται από τηλεθέρμανση μέσω των λιγνιτικών μονάδων, ο επικεφαλής της ΔΕΗ ανέφερε ότι στο Αμύνταιο θα λειτουργήσει νέα τηλεθέρμανση ενώ η Πτολεμαΐδα θα καλυφθεί από τη νέα μονάδα «Πτολεμαΐδα V». Στην Κοζάνη, μετά την απόσυρση των μονάδων του Αγίου Δημητρίου (το 2022 και 2023), πιθανώς θα κατασκευαστεί μονάδα τηλεθέρμανσης με καύσιμο βιομάζα, φυσικό αέριο ή σκουπίδια ενώ στη Μεγαλόπολη, όπου οι ανάγκες είναι μικρότερες, θα συνδεθεί με τη μονάδα φυσικού αερίου.


Μονάδες φυσικού αερίου στον ορίζοντα


Ανοιχτό παράθυρο για την κατασκευή και λειτουργία μίας ή δύο μονάδων φυσικού αερίου, σε συνεργασία με ιδιώτες που έχουν ήδη εξασφαλίσει άδεια από τη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) ή άλλους, άφησε χθες ο κ. Στάσσης, απαντώντας σε ερωτήσεις δημοσιογράφων μετά την παρουσίαση του μεσοπρόθεσμού επιχειρησιακού σχεδίου της ΔΕΗ.

Ωστόσο, όπως τόνισε, εκτός από τη νέα μονάδα φυσικού αερίου που κατασκευάζει ο «Μυτιληναίος» στη Βοιωτία, καμία άλλη δεν κατασκευάζεται στην Ευρώπη. Πολλοί επενδυτές σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες ετοιμάζονται, ωριμάζουν άδειες για κατασκευή μονάδων αερίου, αλλά κανείς δεν τις κατασκευάζει διότι τις θεωρούν ασύμφορες δίχως κάποιον μηχανισμό στήριξης (επιδότηση τύπου «ΑΔΙ»). Όπως υπογράμμισε ο κ. Στάσσης, για την ώρα η ΔΕΗ δεν σχεδιάζει να επενδύσει στο φυσικό αέριο, αλλά θα είναι έτοιμη, σε περίπτωση που υπάρξει στήριξη με ΑΔΙ, σε συνεργασία με ιδιώτες. «Δεν το έχουμε στο επιχειρησιακό σχέδιο αλλά θα είμαστε παρόντες στο μέλλον», σημείωσε.


200 εκατ. ευρώ ανάκτηση κόστους για τους λιγνίτες


Ο κ. Στάσσης, όπως ανέφερε στο περιθώριο της παρουσίασης, έχει θέσει στη Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας (ΡΑΕ) ζήτημα αποζημίωσης της ΔΕΗ για το γεγονός ότι θα συνεχίσει έως το 2023 να λειτουργεί λιγνιτικές μονάδες παρότι της προκαλούν ζημιές (σε 300 εκατ. ευρώ εκτιμώνται για το 2019). Σύμφωνα με τα όσο αναφέρει, διεκδικεί κάποιο μηχανισμό ανάκτησης κόστους (περί τα 200 εκατ. ευρώ κατ΄ έτος), ο οποίος να λειτουργεί έως το 2023, οπότε σταδιακά οι μονάδες θα σβήσουν. Ένας τέτοιος μηχανισμός όμως, θα πρέπει να περάσει και από την έγκριση της Κομισιόν.

Σχετικά με το μερίδιο της ΔΕΗ στην παραγωγή ρεύματος, εκτιμάται ότι από 47% το 2020 θα πέσει στο 40% το 2024, ενώ όσον αφορά στο λιανεμπόριο αναμένεται ότι το 2024 θα κατέχει περίπου 50%.


ΑΠΕ: Δέκα όμιλοι συνομιλούν με τη ΔΕΗ


Το πλάνο για τη νέα ΔΕΗ περιλαμβάνει σημαντικές επενδύσεις σε Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ). Από το 10% του συνόλου των επενδύσεων της επιχείρησης για το 2019, οι επενδύσεις σε πράσινη ενέργεια θα ανέβουν στο 25% το 2020, με στόχο το ποσοστό να αυξηθεί ακόμα περισσότερο τα επόμενα χρόνια.

Στόχος είναι από 2% μερίδιο αγοράς της ΔΕΗ στις ΑΠΕ το 2019, να κατέχει το 10%-20% το 2024 με επιπλέον εγκατεστημένη ισχύ 1 GW (γιγαβάτ) έως το 2024. Άλλωστε, ένας από τους τρεις πυλώνες του νέου επιχειρησιακού σχεδίου της ΔΕΗ είναι η εφαρμογή ενός “Green deal” στην ηλεκτροπαραγωγή, με την ανάδειξη των ΑΠΕ ως τη νέα κυρίαρχη τεχνολογία παραγωγής ενέργειας. Στο πλαίσιο αυτό, η Διοίκηση της ΔΕΗ ήδη συνομιλεί με δέκα επιχειρηματικούς ομίλους. Όπως τόνισε ο κ. Στάσσης, ήδη «η ΔΕΗ έχει ένα καλό portfolio ώριμων έργων ΑΠΕ 6 GW υπό ανάπτυξη / αδειοδότηση και σιγά σιγά μπορούμε να επενδύσουμε σε αυτά».

Οι επενδύσεις της ΔΕΗ το 2020 θα παραμείνουν στο ίδιο επίπεδο με το 2019 (περί τα 700 εκατ. ευρώ), αλλά η στόχευση μετατοπίζεται πλέον στις ΑΠΕ και τα δίκτυα.


Είσοδος στην ηλεκτροκίνηση


Ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ ανακοίνωσε, επίσης, την είσοδο της επιχείρησης στην ηλεκτροκίνηση, με την τοποθέτηση 1.000 σταθμών φόρτισης σε όλη την Ελλάδα μέσα στα επόμενα 2-3 χρόνια και 10.000 σταθμών φόρτισης μεσοπρόθεσμα.

Όπως ανέφερε ο κ. Στάσσης, «θα συμβάλλουμε καθοριστικά στην υιοθέτηση των ηλεκτρικών οχημάτων πρωταγωνιστώντας στις επενδύσεις σε αυτό το πεδίο», επισημαίνοντας ότι πανευρωπαϊκά το 50% των αγοραστών ηλεκτρικών οχημάτων «ανησυχούν για την πρόσβαση σε σταθμούς επαναφόρτισης και για την περιορισμένη εμβέλεια».

Όπως ανάφερε ο κ. Στάσσης, η ηλεκτροκίνηση είναι πιο κοντά από όσο νομίζουμε.«Στη Σαγκάη περπατούσα στους δρόμους και δεν άκουγα θόρυβο από αυτοκίνητα. Ήταν όλα ηλεκτρικά στους δρόμους. Στα αστικά λεωφορεία είναι ήδη συμφέρουσα η ηλεκτροκίνηση, και η εξίσωση του κόστους και στα επιβατικά είναι πολύ κοντά», σημείωσε.

Στην ενεργειακή μετάβαση, λόγω των προσπαθειών ανάσχεσης της κλιματικής αλλαγής, υπάρχουν δυσκολίες τις οποίες έχει βιώσει και βιώνει και η ΔΕΗ. Συνολικά, ο κλάδος της ηλεκτρικής ενέργειας στην ΕΕ έχει απωλέσει αξία 50 δισ. ευρώ (EBITDA) τα τελευταία οκτώ έτη.


Εργαζόμενοι


Όσον αφορά στη διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού, από τους 4.500 εργαζόμενους που δεν θα χωρούν στη ΔΕΗ μετά το σβήσιμο των λιγνιτικών, το 60% θα αποχωρήσει λόγω συνταξιοδότησης.

Για το υπόλοιπο 40% θα προωθηθεί η κινητικότητα σε άλλες θέσεις εντός της επιχείρησης, ή θα μπορούν να μεταταχθούν σε άλλες υπηρεσίες του Δημοσίου (π.χ. σήμερα εργάζονται στα ορυχεία της ΔΕΗ 70 νοσηλευτές, οι οποίοι θα μπορούσαν να μετακινηθούν σε δομές υγείας). Επίσης, σχεδιάζεται πρόγραμμα εθελουσίας εξόδου με πακέτα παροχών στα πρότυπα του αντίστοιχου που είχε υλοποιηθεί στον ΟΤΕ.

Παράλληλα, η ΔΕΗ σχεδιάζει την πρόσληψη περίπου 1.000 νέων εργαζομένων. Σήμερα στον όμιλο απασχολούνται περί τους 15.300 εργαζόμενους.

https://olympia.gr/2019/12/17/%ce%ad%ce%b3%ce%ba%ce%bb%ce%b7%ce%bc%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ac-%cf%84%ce%b7%cf%82-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%ac%ce%b4%ce%b1%cf%82-%ce%bc%ce%b7%cf%84%cf%83%ce%bf%cf%84%ce%ac%ce%ba%ce%b7%cf%82-%ce%ba/?fbclid=IwAR3KFrCh9p75IgdZZmiUKO8HNwj3aZN_NmMh208LYj25dR47tYKSDjJvM0o

Πηγή  24/12/2019

Πύρινος Λόγιος :

Μήπως τελικά θα νικήσουμε εμείς;

Όλα τα σημάδια αυτό δείχνουν!

ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΙ. ΠΥΡΙΝΟΣ ΛΟΓΙΟΣ. - 19 Δεκ 2019

Καλημέρα Έλληνες, καλημέρα Πατρίδα μου!

Μήπως τελικά θα νικήσουμε εμείς σε αυτή την τελευταία φάση της επερχόμενης παγκόσμιας σύρραξης που είναι ο ελληνοτουρκικός πόλεμος; Μήπως τελικά ο Θεός μας επιφυλάσσει πολλές δυσάρεστες, αλλά συνάμα και ευχάριστες εκπλήξεις;

Γράφει ο Πύρινος Λόγιος

Τα πιο πάνω ερωτήματα, με βασανίζουν πολλές μέρες τώρα, καθώς παρακολουθώ σχεδόν με κομμένη την ανάσα τις εξελίξεις στο παγκόσμιο στερέωμα. Τα ελληνοτουρκικά δεν είναι παρά μόνο μια πτυχή σε ένα παγκόσμιο σκηνικό, το οποίο κάποιος θα μπορούσε να χαρακτηρίσει με άνεση «Χορό των Δαιμόνων». Ολόκληρος ο πλανήτης βρίσκεται σε μια απολύτως αναθεωρητική κατάσταση, η οποία έχει τη βάση της στα διάφορα διαπλεκόμενα αλλά και αντικρουόμενα οικονομικά και γεωπολιτικά συμφέροντα.

Δεν ξέρω αν είχε όντως δίκιο εκείνος ο αλλοπρόσαλλος Φράνσις Φουκουγιάμα, όταν στο βιβλίο του «Το τέλος της Ιστορίας και ο τελευταίος άνθρωπος», με φόντο τα φοβερά και απίστευτα γεγονότα της κατάρρευσης του Ανατολικού Μπλόκ και της Σοβιετικής Ενώσεως, έθετε δύο ουσιαστικά (και όχι ρητορικά) ερωτήματα: «Υπάρχει κάποια κατεύθυνση στην εξελικτική πορεία της ιστορίας της ανθρωπότητας; Και αν η Ιστορία έχει κάποια κατεύθυνση, τότε ποιο είναι το τέλος αυτής της πορείας; Και σε ποιο σημείο αυτής της πορείας, σε σχέση με το τέλος της, βρισκόμαστε τώρα;» Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Φουκουγιάμα διαψεύστηκε παταγωδώς. Διότι η εξέλιξη της Ιστορίας από το σημείο της κατάρρευσης του Αντίπαλου Δέους για τη Δύση, υπήρξε και πάλι απρόβλεπτη. Όχι μόνο ο κόσμος δεν βάδισε προς μια συγκεκριμένη γραμμή, αυτή της επικράτησης της μίας και μόνης (δυτικής) κοινωνικοπολιτικής ιδεολογίας, αλλά αντιθέτως, επέστρεψε στο …απώτατο παρελθόν, όπου οι συμμαχίες ήταν ευκαιριακές, πολύπλοκες και επικρατούσε σχεδόν πάντα ο νόμος του ισχυρού.

Κανόνες μεταξύ εθνών και κρατών δεν υπήρχαν. Οι συνθήκες ίσχυαν για κάποιο μικρό χρονικό διάστημα και μετά ανατρέπονταν ή αθετούνταν. Υπήρχαν όμως συνασπισμοί δυνάμεων (ποιός στ’ αλήθεια δεν θυμάται εκείνη την περίφημη «Ιερά Συμμαχία» του 19ου αιώνα;), πόλεμοι μεταξύ εθνών για τη μερίδα του λέοντος σε γεωστρατηγικούς χώρους (Εκατονταετής Πόλεμος, Ρωσοτουρκικοί πόλεμοι, Ναπολεόντιοι Πόλεμοι, Ελληνική Επανάσταση, Βαλκανικοί Πόλεμοι, Α’ και Β’ ΠΠ κλπ) μέχρι που φτάσαμε σε μια κοινωνικοπολιτική ιδεατή γραμμή μεταξύ Δύσης και Ανατολής από το τέλος του Β’ ΠΠ και μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 80, η οποία και επέφερε την ιλιγγιώδη ανάπτυξη της τεχνολογίας και της τεχνογνωσίας, τους «καρπούς» των οποίων δρέπουμε σήμερα.

Παρ’ όλα αυτά, το…τέλος της Ιστορίας δεν υπήρξε ποτέ. Η Σοβιετική Ένωση πήρε ξανά τη μορφή της «τσαρικής» Ρωσίας, η Αμερική (ΗΠΑ) άρχισε να φθίνει και να καταπίπτει και τα…σχέδια της Νέας Τάξης Πραγμάτων να πηγαίνουν…θεραπευτικό περίπατο. Και το κυριότερο; Συνέβη αυτό ακριβώς που «φοβόταν» πάντα η Δύση: Η ανάδυση του ισλαμικού φονταμενταλισμού που συγκλίνει σε ένα και μόνο όνομα: Τουρκία.

Το 2012, γυρίστηκε από τον ιταλοπολωνικό κινηματογραφικό συνασπισμό μια εξαιρετικά φιλόδοξη και πολυδάπανη ταινία με τίτλο «Η Μέρα της Πολιορκίας» από τον Ιταλό σκηνοθέτη Ρέντζο Μαρτινέλλι και το θέμα της ήταν η δεύτερη πολιορκία της Βιέννης από τους Οθωμανούς Τούρκους με επικεφαλής τον φιλόδοξο και αιμοσταγή Μεγάλο Βεζύρη Καρά Μουσταφά την εποχή της βασιλείας του σουλτάνου Μεχμέτ του Δ’. Η ταινία δεν αφηγείται μόνο αυτό καθ’ αυτό το τεράστιας γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής σημασίας γεγονός, αλλά εξελίσσεται μέσα από την συμβολή του καλόγερου Μάρκου, ενός Αγίου της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας, αποδίδοντας κατά κάποιο τρόπο την σωτηρία της Βιέννης σε θέλημα Θεού. Εν ολίγοις, ένα τόσο κοσμοϊστορικό γεγονός, αποδίδεται στην Θεϊκή Παρέμβαση, η οποία και στο τέλος σώζει την χριστιανική Ευρώπη από την τουρκοϊσλαμική λαίλαπα.
Η ταινία αυτή, που μάλιστα είχε ως κεντρικό πρωταγωνιστή τον μεγάλο αμερικανό ηθοποιό Εφ. Μάρραϋ Άμπραχαμ στον ρόλο του καλόγερου Μάρκου, δεν γυρίστηκε ούτε τυχαία, ούτε και άκαιρα. Υπήρξε επί της ουσίας, μια ηχηρή απάντηση στην επίσης μεγάλη παραγωγή του τουρκικού κιν/φου (με παχυλή επιχορήγηση από το κρατικό ταμείο του Ερτογάν) «Φατίχ», με θέμα την Άλωση της Κων/πολης το 1453. Οι Τούρκοι δε, χρησιμοποίησαν στο έπακρο την τεχνική του Ζακ Σναιντερ για το γύρισμα της θρυλικής ταινίας του «300» δίδοντας ένα μεγαλειώδες σε εικόνα σκηνικό ενός εξ ίσου τεράστιας γεωπολιτικής σημασίας γεγονότος, αυτό της Άλωσης, που άλλαξε τον κόσμο.
Δύο ταινίες την ίδια χρονιά, δύο τεράστιας σημασίας γεγονότα. Τυχαίο; Ασφαλώς και όχι. Ένα κοινό σημείο που κυριαρχεί και στις δυό ταινίες: Ο φόβος της Χριστιανοσύνης απέναντι στην τουρκική λαίλαπα και ο απόλυτος αμοραλισμός, η βαρβαρότητα και η αγριότητα του Τουρκικού Ισλάμ.
Η Τέχνη πολλές φορές, αποτυπώνει με σαφήνεια τόσο τις κοινωνικοπολιτικές προθέσεις των λαών, όσο και τους λόγους προπαγάνδας εναντίον άλλων λαών. Και είναι τουλάχιστον αφελές το να μην τις λαμβάνουμε υπ’όψη σε οποιαδήποτε ανάλυση προσπαθήσουμε να κάνουμε. Είτε σε ιδιωτικό επίπεδο, είτε σε δημόσιο.

Η Τουρκία λοιπόν, τόσο σε οθωμανική, όσο και σε κεμαλική βερσιόν, ποτέ δεν έπαψε να είναι αναθεωρητικός και αστάθμητος παράγοντας, που προκαλούσε συνεχώς αστάθεια. Η Δύση προσπαθούσε σχεδόν πάντα ανεπιτυχώς και κυρίως εις βάρος της, να αναχαιτίσει αυτήν την έμφυτη βουλιμία αυτής της κρατικής οντότητας και την αρπακτική διάθεση, δείχνοντας είτε ανοχή στις παράλογες απαιτήσεις της, είτε ακατανόητη δειλία και υποταγή στα καπρίτσια της, απλά και μόνο για την έχει υπό τη σκέπη της, σύμμαχο και αιχμή του δόρατος στις επιδιώξεις της. Η Τουρκία επίσης, ποτέ δεν έκρυψε τα πραγματικά συναισθήματά της όσον αφορά τη Δύση. Η απέχθεια της προς τον Χριστιανισμό, η πλήρη αφοσίωσή της στα ιδανικά του σουνίτικου Ισλάμ που στόχο είχε και έχει την παγκόσμια επικράτηση του Κορανίου έναντι του Ευαγγελίου (Global Domination) ήταν πάντα επίκαιρα και αυτό κανείς μπορεί να το διαπιστώσει εκ πρώτης όψεως πανεύκολα, βλέποντας την συμπεριφορά και τους υψηλούς στόχους του Καρά-Μουσταφά στην δεύτερη πολιορκία της Βιέννης. Κατάκτηση της πρωτεύουσας της κεντρικής Ευρώπης, κατάλυση και του Βατικανού (μετά το Ορθόδοξο Οικουμενικό Πατριαρχείο), και μετά πλήρη ισοπέδωση και της υπόλοιπης φραγκικής Ευρώπης και ύψωσης της πράσινης σημαίας του Προφήτη σε όλες τις χριστιανικές εκκλησίες οι οποίες θα μετατρεπόταν σε τζαμιά. Αυτό ήταν το όραμα εξ αρχής του Οθωμανικού Χαλιφάτου από τον ίδρυσή του ως την πτώση του τις αρχές του 20ού αιώνα. Ήταν ο κατ’ εξοχήν εκφραστής του λεγόμενου «Τζιχάντ», μετά την αποτυχία της Αραβίας να το πραγματοποιήσει, επειδή έπεσε πάνω στην σθεναρή αντίσταση του Βυζαντίου, δηλαδή των Ελλήνων. Οι συμμαχίες που έκανε κατά καιρούς με χριστιανικά κράτη («Ιερά Συμμαχία», Γερμανική Συμμαχία, ΝΑΤΟ, Ρωσοτουρκική συμμαχία) ήταν πάντα ευκαιριακές και με πρόδηλο στόχο στο να εδραιωθεί ως παγκόσμια υπερδύναμη, ανεξαρτήτως κόστους. Και πάντα έχοντας ως αντίβαρο στις επιδιώξεις της, τον εκβιασμό του στύλ «Αν σταθείτε εμπόδιο, θα πάω με τους εχθρούς σας». Κι αυτός ο εκβιασμός σήμερα είναι πασιφανής περισσότερο από ποτέ, γιατί ομολογείται από την ίδια απροκάλυπτα.

Διαβάζοντας προσεκτικά τα λόγια και τις προρρήσεις του μεγάλου μας Αγίου, του Γέροντος Παϊσίου, ανακαλύπτω δύο σημεία-κλειδιά. Το πρώτο έχει να κάνει με την εμφάνιση του τουρκικού στόλου μετά την ευθεία πρόκληση της Τουρκίας εναντίον μας και δεύτερον την καταστροφή του. Επίσης, μέσα στα λόγια αυτά ΑΠΟΥΣΙΑΖΕΙ η πρόκληση ΑΠΟ ΞΗΡΑΣ. Δηλαδή, οι Τούρκοι ΔΕΝ ΕΠΙΧΕΙΡΟΥΝ απο Έβρο, αλλά ΜΟΝΟ από θαλάσσης και πιθανώς και από αέρος. Η ξηρά ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ. Και ως ένα σημείο είναι λογικό αυτό, μιας και η από ξηράς επίθεση σε ένα τόσο μικρής έκτασης και εμβέλειας έδαφος, είναι μεγάλου ρίσκου και εξαιρετικά μεγάλου κόστους. Προσέξτε τι ακριβώς λέει ο Άγιος Γέροντας:

(Απόσπασμα από το βιβλίο του Νικολάου Ζουρνατζόγλου «Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, 1924 – 1994», εκδόσεις «Αγιοτόκος Καππαδοκία«)

«Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είχε δίκιο που είπε για τα «Εξαμίλια», διότι τα «Εξαμίλια» δεν είναι ούτε χωριά, ούτε πόλεις, αλλά είναι τα έξι ναυτικά μίλια, η ζώνη των έξι μιλίων που περιβάλλει τα παράλια της Ελλάδας και κάθε νησί μας. «Εξαμίλι» είναι κάθε σημείο που απέχει έξι μίλια από τις ακτές της Ελλάδας, χερσαίες ή νησιωτικές. Εκεί, λοιπόν, θα γίνει εκείνο που είπε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός».
Και συνεχίζει:
«Όταν ο τουρκικός στόλος ξεκινήσει να κατευθύνεται κατά της Ελλάδος και φθάσει στα έξι μίλια, πράγματι θα καταστραφεί. Θα είναι η ώρα που θα έχουν τα κόλλυβα στο ζωνάρι τους. Αλλά, αυτό δε θα γίνει από εμάς. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Το «Εξαμίλι» θα είναι η αρχή του τέλους…..Μετά θα αρχίσουν όλα τα γεγονότα, που θα καταλήξουν στο να πάρουμε την Πόλη…»

Προσέξτε τώρα, για να δούμε επί της πραγματικής βάσεως τα πράγματα.

Αυτή τη στιγμή, έχουμε ήδη υποστεί μια ευθεία και μεγάλη πρόκληση: Το ήδη υπογεγραμμένο μνημόνιο μεταξύ Λιβύης και Τουρκίας για μελλοντική ΑΟΖ μεταξύ των δύο χωρών, διαγράφοντας την υφαλοκρηπίδα των νησιών του Αιγαίου και της Κρήτης.
Μέχρι στιγμής, η Ελλάδα δεν έχει αντιδράσει ακόμη επίσημα, καταθέτοντας συντεταγμένες ΑΟΖ στον ΟΗΕ ως αντίκρουση του ανυπόστατου αυτού μνημονίου, για διάφορους λόγους που είναι γνωστοί λίγο-πολύ. Ενδεχομένως να μην το κάνει και ποτέ, αλλά αυτό που θα κάνει σίγουρα είναι να αντιταχθεί στρατιωτικά εναντίον των τουρκικών σχεδιασμών.
Μέχρι στιγμής, βλέπουμε την αντίδραση κυρίως τεσσάρων χωρών κι αν μέσα σε αυτές προσθέσουμε και την επικείμενη κυβέρνηση Χαφτάρ της Λιβύης η οποία αναμένεται και να επικρατήσει έναντι αυτής του Φαράζ, τότε έχουμε πέντε χώρες. Την Γαλλία, την Ιταλία, τη Λιβύη, την Αίγυπτο και κυρίως το Ισραήλ. Η Γαλλία και η Ιταλία, είναι χώρες της ΕΕ και στα μαχαίρια με την ηγέτιδα Γερμανία, η οποία «στηρίζει» τον Ερτογάν. Η Ιταλία ενώ διαφωνεί με την Ελλάδα ως προς την χάραξη της ΑΟΖ, διαφωνεί κάθετα και με την συμφωνία Λιβύης Τουρκίας η οποία προς το παρόν έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από την όποια διαφωνία με την Αθήνα. Η Γαλλία από την άλλη, είναι σύμφωνη σε όλα με την Ελλάδα και την «επί χάρτου» ΑΟΖ της λόγω κυρίως των συμφωνιών της ΤΟΤΑL με το ελληνικό και κυπριακό δημόσιο. Επομένως, στρατηγικά συμφέροντα, άρα δυνατός σύμμαχος. Εκτός των άλλων, το Παρίσι αμφισβητεί έντονα πλέον, την ίδια τη δυτική συμμαχία (ΝΑΤΟ) χαρακτηρίζοντάς την «κλινικά νεκρή» λόγω της προβληματικής συμπεριφοράς της Τουρκίας αφ’ ενός και αφ’ ετέρου το ότι η ίδια δεν θεωρεί τη Ρωσία ως εχθρό, εφ’ όσον μαζί της συνεργάζεται σχεδόν η μισή Ευρώπη σε θέματα ενέργειας, συμπεριλαμβανομένης της ίδιας της Γερμανίας η οποία έχει αναβαθμίσει τις γερμανορωσικές σχέσεις σε στρατηγικό επίπεδο. Άρα, επί της ουσίας όντως το ΝΑΤΟ είναι πλέον «κλινικά νεκρό», επειδή δεν εκφράζει κανένα από τα δόγματα τα οποία ήταν ο συνδετικός κρίκος για όλες τις χώρες που συνθέτουν τη συμμαχία αυτή. Η Αίγυπτος είναι ήδη μέλος της άτυπης στρατηγικής συμμαχίας μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ, φανατική εχθρός του τουρκικού φονταμενταλισμού και του ιδίου του Ερτογάν και θέλει να παίξει ουσιαστικό ρόλο στην νομή των ενεργειακών αποθεμάτων της Αν. Μεσογείου. Και τέλος, το Ισραήλ, το οποίο έχει ήδη αντιληφθεί τον πραγματικό ρόλο της Τουρκίας, η οποία εν ολίγοις θέλει να ελέγξει πλήρως την Μέση Ανατολή και όλον τον ισλαμικό κόσμο της περιοχής πέριξ της Παλαιστίνης δρώντας απροκάλυπτα πλέον εναντίον των Εβραίων. Μέλος κι αυτό της άτυπης στρατηγικής συμμαχίας, έχει απόλυτα ορθολογιστικούς λόγους να στηρίξει την Ελλάδα και την Κύπρο ακόμη και στρατιωτικά, έναντι της τουρκικής απειλής. Στο μεταξύ, οι σχέσεις Νετανιάχου-Τράμπ έχουν μετατραπεί πλέον απο θερμές, σε εντελώς κάκιστες μέχρι και εχθρικές. Κι αυτό είναι φανερό πλέον δια γυμνού οφθαλμού από τη συμπεριφορά των βουλευτών και γερουσιαστών στη Βουλή των Αντιπροσώπων και στη Γερουσία αντίστοιχα, οι οποίοι ανήκουν και στο λεγόμενο «εβραϊκό λόμπι» και οι οποίοι στηρίζουν με παρρησία ό,τι εχθρικό νομοσχέδιο ψηφίζεται που έχει ως άξονα αναφοράς την Τουρκία (Νόμος CAATSA, Κυρώσεις για Τουρκία, Υπόθεση F35, αναγνώριση γενοκτονίας Αρμενίων, παραπομπή Τράμπ για καθαίρεση). Και μην ξεχνάμε κάτι πολύ σημαντικό. Το εβραικό λόμπι στήριξε ένθερμα τον Τράμπ στον δρόμο για την προεδρία. Κι αυτό στο τέλος θα είναι και ο κινητήριος μοχλός για την πτώση του.

Από την άλλη μεριά, έχουμε τους δύο μεγαλύτερους παίκτες της παγκόσμιας γεωστρατηγικής. Τις ΗΠΑ και τη Ρωσία. Οι ΗΠΑ είναι φανερά πλέον μια διχασμένη πολιτικά χώρα. Ο ανάρμοστος «έρωτας» μεταξύ των Τράμπ και Ερτογάν, έχει προκαλέσει τεκτονικούς σεισμούς στην πολιτική ζωή της χώρας, φέρνοντας αντιμέτωπους το λεγόμενο «βαθύ κράτος» με τον ίδιο τον Πρόεδρο, ο οποίος έχει μια διαφορετική κοσμοθεωρία για τη διακυβέρνηση της υπερδύναμης, αγνοώντας τόσο τις δημοκρατικές διαδικασίες, όσο και τον ίδιο τον Στρατό και τις μυστικές του υπηρεσίες. Το αποτέλεσμα είναι ότι ο μόνος κερδισμένος από αυτή την σύγκρουση είναι ο ίδιος ο Ερτογάν και η Τουρκία, η οποία και προχωρά ακάθεκτη σε κάθε είδους παράνομη η αθέμιτη ενέργεια.
Από την άλλη, η Ρωσία του Πούτιν, αδίστακτη και ανελέητη, δεν θέλει ούτε να διανοηθεί πως θα χάσει το ενεργειακό τρένο στην Ευρώπη. Έχασε ήδη τα Βαλκάνια κι αυτό δεν υπάρχει περίπτωση να χωνευτεί εύκολα. Έτσι, έχει κάθε λόγο να στηρίξει τον Ερτογάν υπογείως και να μπεί μέσω αυτού φρένο στους σχεδιασμούς του Ισραήλ και του «βαθέως κράτους» των ΗΠΑ για έλεγχο της Ευρώπης μέσω του υποθαλάσσιου αγωγού East Med, ο οποίος θα ενώνει όλες τις πηγές ενέργειας της Αν.Μεσογείου και θα διασχίζει όλη τη θαλάσσια περιοχή περνώντας από Κύπρο, Αίγυπτο, Κρήτη κι απο εκεί μέσω της ηπειρωτικής Ελλάδας θα καταλήγει στην Αδριατική και στην Ιταλία. Έτσι, ενθαρρύνει τον Ερτογάν να εισβάλλει στη Συρία με στόχο τον έλεγχο των Κούρδων και της αμερικανοϊσραηλινής επιρροής και να σταματήσει παντί τρόπω τόσο τον αγωγό, όσο και την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων, τα οποία και έχουν καταμετρηθεί ως υπέρογκα και τεράστια και σαφώς ικανά να καταστήσουν την Ευρώπη αυτάρκη σε ενέργεια. Ο Ερτογάν και η Τουρκία πάλι κερδίζουν και μάλιστα αυτή τη φορά και σε επίπεδο win win. Η μόνη χαμένη φαινομενικά της υπόθεσης, είναι η Ελλάδα. Είναι όμως;

Ας διακινδυνεύσουμε τώρα μια πρόβλεψη.
Ας πούμε πως όντως, ο Ερτογάν θα προλάβει να στείλει τα ωκεανογραφικά του σκάφη για έρευνες εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας με βάση το γνωστό μνημόνιο και ο Χάφταρ καθυστερήσει την επέλασή του προς την Τρίπολη. Η ελληνική κυβέρνηση έχει ήδη καταστήσει γνωστό το ότι θα αντιδράσει με κάθε τρόπο, υπονοώντας στρατιωτική επέμβαση. Τα ωκεανογραφικά θα έχουν οπωσδήποτε ναυτική υποστήριξη από τουρκικές φρεγάτες. Η Ελλάδα θα χτυπήσει τόσο τα ωκεανογραφικά, όσο και τις φρεγάτες. Ο τουρκικός στόλος βγαίνει πλέον στο Αιγαίο πάνοπλος (είναι ήδη έτοιμος και περιμένει σχετική διαταγή) υποστηριζόμενος από την τουρκική αεροπορία. Η υπεροχή της Ελλάδας αμέσως φαίνεται και στις δύο περιπτώσεις, ιδίως στην από αέρος, η οποία είναι συντριπτική.
Αμέσως το Ισραήλ αντιδρά και σπεύδει προς βοήθεια καλύπτοντας τα ελληνικά νώτα σε Κύπρο και Αν. Μεσόγειο. Τα τουρκικά πλοία και αεροπλάνα βρίσκονται εγκλωβισμένα και προσπαθούν να αντιδράσουν σπασμωδικά. Η Γαλλία, βλέποντας την ελληνική υπεροχή και ποντάροντας στο «άλογο που φαίνεται να κερδίζει τη κούρσα», σπεύδει και αυτή με φρεγάτες και αεροπορική υποστήριξη. Ο τουρκικός στόλος βρίσκεται περικυκλωμένος και υφίσταται απόλυτη καταστροφή. Ο Ερτογάν την επόμενη μέρα βρίσκεται περικυκλωμένος στο παλάτι του από οργισμένο πλήθος και τους κεμαλιστές να τον συλλαμβάνουν και να τον εκτελούν. Οι κεμαλιστές (πιθανόν με επικεφαλής τον Νταβούτογλου ή τον Ιμάμογλου) να αναλαμβάνουν προσωρινά την εξουσία μέ την χορηγία των ΗΠΑ, τα βρίσκουν αμέσως με την Αμερική εξοβελίζοντας τη Ρωσία, η Ρωσία προκειμένου να πέσει η Πόλη στα χέρια των κεμαλιστών επεμβαίνει, ξεσπά αμέσως νέος Ρωσοτουρκικός πόλεμος και οι Ρώσοι καταλαμβάνουν την Κων/πολη και τα Στενά. Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος μόλις ξεσπάει.

Όσο κι αν αυτό μπορεί να αποτελεί …σενάριο για «αγρίους», είναι απολύτως εφικτό μετά την επί του πράγματος ανάλυση που έκανα πιο πάνω. Άλλως τε, τι ακριβώς σημαίνει «σενάριο για αγρίους»; Μήπως οι μέρες που ζούμε έχουν διαφορετική χροιά και δεν το έχω αντιληφθεί; Ό,τι έχει συμβεί τα τελευταία χρόνια, ανάγεται στη σφαίρα του αδιανόητου. Μήπως κάνω λάθος; Αν ναί, διορθώστε με.
Εν κατακλείδι αδελφοί συνέλληνες, ζούμε το απόλυτο αναθεωρητικό γίγνεσθαι σε παγκόσμιο επίπεδο. Και όλα οδηγούν στον υπέρτατο αναθεωρητισμό της Τουρκίας, η οποία φαίνεται να είναι και το κλειδί, αλλά και η σπίθα που θα ανάψει το βαρέλι με το μπαρούτι.

Ο Καρά-Μουσταφά πέραν πάσης λογικής, ισοπεδώθηκε από τους λίγους Ευρωπαίους στη Βιέννη βάζοντας οριστική ταφόπλακα στα οθωμανικά τζιχαντιστικά σχέδια. Αυτή τη φορά, η μικρή και καταπονημένη Ελλάδα, ίσως θέσει τα θεμέλια για την οριστική διευθέτηση των λογαριασμών που έμειναν ανοιχτοί εδώ και 100 χρόνια από τη λήξη του Α’ ΠΠ και συνάμα και της οριστικής εξαφάνισης του τουρκικού μιάσματος που ταλαιπωρεί την Ανθρωπότητα εδώ και 567 χρόνια.

«Έχετε το ελεύθερο να βαρέσετε πρώτοι»:

Η νύχτα που ο ελληνικός στρατός ήταν έτοιμος για πυρ

Η ελληνοτουρκική κρίση των τελευταίων ημερών δεν είναι η πρώτη και σίγουρα δεν θα είναι η τελευταία. Δεν συγκρίνεται όμως με τη νύχτα που κυριολεκτικά φτάσαμε μια ανάσα πριν τον πόλεμο.

Το χρονικό της μεγάλης κρίσης

Οι τουρκικές διεκδικήσεις δεν ξεκίνησαν όταν ο «αέρας πήρε την ελληνική σημαία από τα Ίμια», σύμφωνα με την ατάκα που έμεινε στην ιστορία. Ούτε τον Μάρτη του ’87 όταν έστειλαν το Σισμίκ για «έρευνες».

Ούτε -φυσικά- όταν σχεδόν μία δεκαετία νωρίτερα είχε συμβεί κάτι αντίστοιχο με το Χόρα. Ξεκίνησαν με το κίνημα των Νεότουρκων και την προσπάθεια ανάσχεσης της αναπόφευκτης κατάρρευσης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.


Ιστορικά, βρίσκονται ακόμη μια ανάσα από την εποχή που κυριαρχούσαν στην ανατολική μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή. Από την περίοδο που η Βαλκανική χερσόνησος ήταν η δική τους παιδική χαρά και η Κωνσταντινούπολη το κέντρο (όχι εδαφικά, αλλά ουσιαστικά) του κόσμου τους.




Σε ό,τι αφορά την Ελλάδα, οι γείτονες σταδιακά επικέντρωσαν τα θέλω τους στο Αιγαίο.

Έχοντας χάσει κάθε διάθεση αξίωσης (λόγω του ελέγχου από τις μεγάλες δυνάμεις) για τις πλουτοπαραγωγικές πηγές (βλέπε πετρέλαιο) εκεί όπου κάποτε έκαναν κουμάντο, αντιλήφθηκαν γρήγορα πως αυτή η θάλασσα που μας χωρίζει ήταν ο πιο εύκολος στόχος.


Και σταδιακά, μελετημένα και με ζηλευτή στοχοπροσήλωση δεν σταμάτησαν ποτέ να διεκδικούν πολλά για να κερδίσουν οτιδήποτε που θα τους βοηθούσε να αλλάξουν την ατζέντα.


Αφού, λοιπόν, πήραν όσα ήθελαν στην περίπτωση της Κύπρου, άλλαξαν την τακτική τους δοκιμάζοντας τις αντοχές και τα αντανακλαστικά των «απέναντι» (αυτοί είμαστε εμείς).

Δημιουργώντας διαρκώς συνθήκες εικονικού πολέμου, στην πιο περίεργη και φαιδρή περίπτωση ΝΑΤΟϊκών συμμάχων που μπορεί να συναντήσει κανείς.

Ο Ανδρέας και οι Τούρκοι

Στις παρακάτω γραμμές ας προσπαθήσουμε με ανοιχτό μυαλό να διακρίνουμε αναλογίες και όχι συγκρίσεις. Μετά από αυτή την απαραίτητη προς αποφυγή παρεξηγήσεων διευκρίνηση, μπορούμε να πούμε ότι για την Ελλάδα αποτέλεσε ευτυχή συγκυρία που ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν πρωθυπουργός όταν ξέσπασε η κρίση με το Σισμίκ το 1987.


Περίπου όπως η ιστορία αποφάνθηκε ότι για τη Μεγάλη Βρετανία ο Τσώρτσιλ ήταν ο σωστός άνθρωπος στη σωστή θέση στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Χωρίς να κρίνει συνολικά την πολιτική διαδρομή του και τα όσα προηγήθηκαν ή ακολούθησαν της σύρραξης. Μιλάμε αποκλειστικά για το σημάδι που αφήνει κανείς σε ένα συγκεκριμένο γεγονός ή τη στάση του σε μια ξεχωριστή κατάσταση.



Και ο Παπανδρέου ως πρωθυπουργός τότε άφησε την προσωπική σφραγίδα του, όπως είχε κάνει και την προηγούμενη φορά που είχε συμβεί κάτι αντίστοιχο.

Τη δεκαετία του ’70, λίγο μετά τα γεγονότα στην Κύπρο, βγαίνει σεργιάνι στα ελληνικά χωρικά ύδατα τουρκικό σκάφος, με την αιτιολογία πως θα διενεργήσει σεισμογραφικές έρευνες.

Η περίφημη φράση «Βυθίσατε το Χόρα» σκιαγραφεί την αποφασιστικότητά του.

Όπως επιβεβαιώνει ο τότε υπουργός Εξωτερικών (και στενότατος συνεργάτης του Κωνσταντίνου Καραμανλή) είχε επαφή μαζί του με την οποία των ρώτησε αν θεωρούσε πως θα έπρεπε να διακόψει περιοδεία την οποία έκανε, για να επιστρέψει στην Αθήνα.

Μια σαφής ένδειξη -δίχως άλλο- πως ο Ανδρέας Παπανδρέου (τουλάχιστον εκείνης της περιόδου) είχε αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης και ότι εκτός από βαρύγδουπα συνθήματα, μπορούσε να καταλάβει την ανάγκη εθνικής συνεννόησης και ομοψυχίας για μείζονος σημασίας εθνικά ζητήματα.


Πολλοί μάλιστα υποστηρίζουν ότι αυτή η φράση διατυπώθηκε μετά από επαφή των δύο πολιτικών ανδρών, ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο.

Για να είναι ξεκάθαρη η κοινή στάση κυβέρνησης και αντιπολίτευσης απέναντι σ’ εκείνους που δεν πίστευαν πως το Αιγαίο δεν ανήκει ούτε στους Έλληνες ούτε στα… ψάρια του.

Κάτι που ουσιαστικά επιβεβαίωσε ο ίδιος ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ στη Βουλή, λέγοντας ξεκάθαρα:
«Έχω πολλές φορές δεχθεί τα πυρά και της Κυβέρνησης και του Τύπου πάνω σ’ αυτό το σύνθημα. Είμαι δυστυχώς δεσμευμένος και δεν είμαι σε θέση να μιλήσω, οποιαδήποτε φθορά και αν αυτό επιφέρει, γιατί σέβομαι κοινές αποφάσεις σε κρίσιμα θέματα. Πάρα πέρα δεν είμαι σε θέση να πω, αλλά είμαι υποχρεωμένος, αν δε σταματήσει αυτή η ιστορία, κάποτε να παραβιάσω το λόγο μου και να μιλήσω»…

Η «βόμβα» στα χέρια του

Στους πρώτους μήνες του 1987 η ιστορία επαναλαμβάνεται.

Η Τουρκία στέλνει διαδοχικά Πίρι Ρέις και Σισμίκ στο Αιγαίο, κάνοντας ξεκάθαρο πως δεν θα σεβαστεί την υφαλοκρηπίδα των ελληνικών νησιών (την οποία ακόμη δεν αναγνωρίζει) και θα το στείλει σε χωρικά ύδατα που δεν θεωρεί ελληνική επικράτεια.

Καθώς η ένταση κλιμακώνεται, οι Έλληνες αντιδρούν ως συνήθως.

Αδειάζουν τα ράφια των σούπερ μάρκετ.

Στα ανώτατα κυβερνητικά κλιμάκια, όμως, είναι μία από τις λίγες φορές που το κράτος λειτουργεί τουλάχιστον συντεταγμένα και στη βάση ενός σχεδίου όπου η υποχωρητικότητα δεν αποτελεί επιλογή.


Η πρόκληση αυτή τη φορά δεν πρόκειται να μείνει αναπάντητη. Σύμφωνα με απόρρητα έγγραφα που αποχαρακτηρίστηκαν αργότερα και ήρθαν στο φως, οι Αμερικανοί κρατούν τη συνηθισμένη φιλοτουρκική στάση τους.


Προβλέπουν πως το θερμό επεισόδιο μπορεί να κλιμακωθεί σε πόλεμο ολίγων ημερών, με πιθανότερη κατάληξη προέλαση των Τούρκων στο νότιο μέρος της Κύπρου και κατάληψη κάποιου μικρού νησιού, με το Καστελόριζο να μοιάζει ο πιο εύκολος στόχος.
Αυτές οι εκτιμήσεις δεν είναι άγνωστες στον Ανδρέα Παπανδρέου που γνωρίζει καλά πως στα χέρια του κρατά μια όχι και τόσο βραδυφλεγή βόμβα και πρέπει μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα να αποφασίσει αν θα είναι διαλλακτικός ή όχι. Σε ένα από τα μεγαλύτερα πολιτικά και στρατιωτικά πόκερ που είχαν συμβεί μέχρι τότε επιλέγει τον δεύτερο δρόμο και δικαιώνεται.

Η σημασία της διπλωματίας σε συνδυασμό με τη στρατιωτική δράση

Με την Ελλάδα εδώ και χρόνια να βρίσκεται στη γνωστή περιθωριακή θέση είναι δύσκολο να φανταστούμε πως υπήρξε μια εποχή που μπορούσε να αναζητήσει συμμαχίες και συνέργειες, ακόμη και στην περίπτωση ενδεχόμενου πολέμου.

Αντιλαμβανόμενος πως η Δύση είναι έτοιμη για άλλη μια φορά να βγάλει την ουρά της απ’ έξω, ο Παπανδρέου απευθύνεται στη γειτονική Βουλγαρία.


Τη μόνη άλλη ευρωπαϊκή χώρα που έχει σύνορα με την Τουρκία. Ο «σύντροφος» Ζίβκοφ τον διαβεβαιώνει ότι είναι με το μέρος του, στο όνομα της παλιάς φιλίας και του κοινού «σοσιαλιστικού» παρελθόντος τους.

Έτσι, η Ελλάδα έχει τη δυνατότητα να αποσύρει στρατεύματα από εκείνη τη μεθόριο και να τα στείλει στον Έβρο.

Εκεί όπου όπως εκτιμούν όλοι οι στρατιωτικοί αναλυτές διαθέτει στρατηγικό πλεονέκτημα έναντι της Τουρκίας.

Παράλληλα, οι Βούλγαροι ενισχύουν τις δικές τους δυνάμεις με δύο τεθωρακισμένες μεραρχίες…



Αυτό που συμβαίνει είναι αδιανόητο για την εποχή. Μια χώρα του Συμφώνου της Βαρσοβίας δίνει βοήθεια σε κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ, στη διαμάχη της με έναν υποτιθέμενο «σύμμαχο».

Το σοκ γίνεται ακόμη μεγαλύτερο όταν, έχοντας εξασφαλίσει τη συμφωνία με τη Βουλγαρία, ο πρωθυπουργός αναστέλλει τη λειτουργία της αμερικανικής βάσης της Νέας Μάκρης.

Το μήνυμα είναι ξεκάθαρο.



Ο στρατός μπαίνει σε επιφυλακή, ενώ διατάσσεται μερική επιστράτευση. Η εκκλησία, που βρίσκεται σε διαμάχη με την κυβέρνηση για το θέμα της περιουσίας, σταματά τις κινητοποιήσεις της και συντάσσεται επίσης. Από τον ναύσταθμο Σαλαμίνας τα ελληνικά πλοία βγαίνουν με πλήρη οπλισμό και φτάνουν στα σημεία ενδιαφέροντος με τη ρητή εντολή να σταματήσουν τα τουρκικά σκάφη «με ή χωρίς τη χρήση βίας».


Παράλληλα η αεροπορία βρίσκεται σε διάταξη μάχης, έτοιμη να παράσχει κάλυψη. Στο πολιτικό πεδίο η κατάσταση είναι ανάλογη. Στο Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων πραγματοποιείται σύσκεψη υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και με τη συμμετοχή όλων των πολιτικών αρχηγών. Σε μια πιθανή σύρραξη δεν περισσεύει κανείς.


Καθόλου τυχαίο και απολύτως ενδεικτικό αυτής της αίσθησης ήταν το γεγονός ότι επικεφαλής του στόλου στο βόρειο Αιγαίο, στο πιο καυτό σημείο της κρίσης, τοποθετήθηκε ο Γρηγόρης Δεμέστιχας ο οποίος άνηκε σε εντελώς διαφορετικό ιδεολογικό χώρο από εκείνο του ΠΑΣΟΚ.

Ο στόλος στέκεται εκεί και περιμένει τον αντίπαλο να βγει από τα Δαρδανέλια…

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες, ο τότε διοικητής των αντιτορπιλικών έχει το ελεύθερο να «βαρέσει πρώτος», όπως χαρακτηριστικά ειπώθηκε.

Η τουρκική υποχώρηση

Τελικά αυτό δεν θα συμβεί ποτέ.

Ο Τουργκούτ Οζάλ φεύγει από την Ουάσινγκτον με προορισμό το Λονδίνο. Λίγο μετά τα μεσάνυχτα ο πρέσβης των ΗΠΑ τηλεφωνεί στον υφ. Εξωτερικών, Καντεμίρ (που είναι υπεύθυνος για τις ενέργειες του Σισμίκ) και μερικές ώρες αργότερα του μεταφέρει την επιθυμία των Αμερικανών να επιστρέψει το πλοίο στη βάση του χωρίς να μπει σε ελληνική υφαλοκρηπίδα.
Έτσι κι έγινε.

Περίπου στις 8 το πρωί ο Τούρκος πρόεδρος ενημερώνει ότι το ερευνητικό σκάφος θα παραμείνει σε χωρικά ύδατα της χώρας του και τελικά αγκυροβολεί στην Ίμβρο.

Μετά την κρίση

Λίγους μήνες μετά θα πραγματοποιηθεί η περίφημη διάσκεψη του Νταβός, με τη συνάντηση των δύο ηγετών. Η ελληνική πλευρά παρουσιάζει τη συμφωνία για «μη πόλεμο» ως επιτυχία. Αργότερα ο ίδιος ο Παπανδρέου από το βήμα της βουλής, με το ιστορικό «mea culpa» θα παραδεχθεί πως τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι.

Ελλάδα και Τουρκία πλέον συμφωνούν σε διεθνοποίηση του θέματος των κοιτασμάτων πετρελαίου στο Αιγαίο, ενώ οι πολιτικοί αντίπαλοι του Ανδρέα τον κατηγορούν πως βάζει στο ράφι το Κυπριακό, αποσυνδέοντας την επίλυσή του ως προαπαιτούμενο για βελτίωση των σχέσεων με τη γειτονική χώρα. Η οποία, αφού πέρασε ένα διάστημα σύνεσης και μειωμένης επιθετικότητας, επέστρεψε στο γνώριμο ρόλο της.




Αυτόν της περιφερειακής δύναμης που αναπολεί τα περασμένα μεγαλεία και ονειρεύεται την αναστήλωση μιας αυτοκρατορίας.

Και όλα αυτά έχοντας πια στο τιμόνι της τον νεο σουλτάνο Ταγίπ Ερντογάν και κανέναν απέναντί της που να μπορεί να της δημιουργήσει το αίσθημα του φόβου που ένιωσε τότε που αναγκάστηκε να «μαζέψει» το Σισμίκ.

Πηγή ΠΟΠΗ ΣΟΥΦΛΗ στις 18/12/2019

Τα Χριστούγεννα από μια Ελλάδα που δεν υπάρχει πια

Δέκα μικρές ιστορίες και έθιμα από την παλιά Ελλάδα, μέσα από ισάριθμα συγκινητικά ντοκουμέντα των Χριστουγέννων αλλοτινών δεκαετιών.

Είστε έτοιμοι για ένα γιορτινό ταξίδι στον χρόνο; Θέλετε να μάθετε ή να θυμηθείτε πώς ήταν τα Χριστούγεννα σε παλαιότερες δεκαετίες; Συνεχίστε να διαβάζετε για να μπείτε στην χρονομηχανή μας και να αποβιβαστείτε στις γιορτές της αλλοτινής Ελλάδας.

Σε Άι Βασίληδες που καταφθάνουν στην Κηφισιά, σε τροχονόμους στο Σύνταγμα που συγκεντρώνουν δώρα, σε αγόρια που μετρούν τα κέρματα από τα κάλαντα και στον 6ο όροφο του θρυλικού Μινιόν όπου κάθε παιδί ονειρευόταν να βρεθεί για να διαλέξει το δώρο του.

Αθήνα των ‘60s. Τα Χριστούγεννα για την πόλη σήμαιναν απλωμένα καλάθια πλανόδιων από την Αιόλου ως την Αθηνάς και από το Μοναστηράκι ως τα Χαυτεία. Σήμαιναν ένα χάος από νέον πινακίδες και φώτα των αυτοκινήτων της εποχής που γέμιζαν τη Σταδίου, βγαίνοντας για τα ψώνια της εποχής ή για εορταστικές παραστάσεις στις σκηνές της Αθήνας.

Οι λαχειοπώληδες δούλευαν νυχθημερόν διαλαλώντας την πραμάτεια τους, το πρωτοχρονιάτικο Κρατικό Λαχείο έξω από το θρυλικό μαγαζί του Μπακάκου στην Αγίου Κωνσταντίνου.

Σας γυρίζουμε στον 19ο αιώνα, στα τέλη του οποίου μια νέα εφεύρεση έκανε την εμφάνισή της:
Ο κινηματογράφος. Στη χριστουγεννιάτικη Αθήνα, που πάλευε να «μπαλώσει» τις πληγές του Ελληνοτουρκικού Πολέμου, εγκαινιάζεται ο «κινηματογράφος τσέπης» στο κατάστημα των Μαγγιόρου και Ρουσόπουλου στην οδό Ερμού.

«Ο θαυμάσιος κινηματογράφος του Έδισον – με 60 λεπτά!» που διαλαλεί η διαφήμιση δεν είναι παρά μικρά βιβλιαράκια με φωτογραφίες που αποτυπώνουν τις διαφορετικές φάσεις μιας κίνησης με ένα γρήγορο ξεφύλλισμα. Κι όμως αρκούν για να συγκεντρώσουν πλήθη κόσμου που θέλουν να απολαύσουν το θέαμα ως «το κάτι εξαιρετικό» για τις γιορτές του 1897.

«Καλημέρα! Ο Άι Βασίλης έφτασε!» Η δημοφιλής φιγούρα του «αγίου των γιορτών» με την μορφή που τον γνωρίζουμε σήμερα εισήχθηκε στην Ελλάδα την εποχή της φωτογραφίας, δηλαδή την δεκαετία του ’50. Ως γνωστόν, ο ορθόδοξος Άι Βασίλης δεν είναι άλλος από τον Μέγα Βασίλειο της Καισαρείας, που καμία σχέση δεν έχει με τον δυτικό Santa Claus (Άγιο Νικόλαο).

Θεωρείται πως στην αστική Ελλάδα ως μορφή έγινε γνωστή στα ‘50s-60s, οπότε και οι έλληνες μετανάστες της Αμερικής έστελναν στους συγγενείς τους χριστουγεννιάτικες κάρτες με την φιγούρα του κοκκινοφορεμένου στρουμπουλού Santa. Στην παραπάνω φωτογραφία βλέπετε την άφιξη του Άγιου Βασίλη στην γιορτινή Αθήνα έξω από το «Αστόρια» το 1950.

Το έθιμο των δώρων στους άνδρες της τροχαίας: Την Πρωτοχρονιά του μακρινού 1936 ήταν που καθιερώθηκε η συνήθεια των δώρων από απλούς πολίτες στους τροχονόμους ανά την Ελλάδα.
Τότε ήταν που ο πληθυσμός των πόλεων (μετά και το προσφυγικό ρεύμα) είχε αρχίσει να μεγαλώνει, και οι δρόμοι γέμιζαν με (φτωχά εξοπλισμένα) αυτοκίνητα και άπειρους οδηγούς που δημιουργούσαν κομφούζιο, γι’ αυτό και η παρουσία των τροχονόμων στις χαρακτηριστικές τους βάσεις ήταν αναγκαία.

Οι πολίτες έβλεπαν με πολλή συμπάθεια το κοπιαστικό τους έργο και οι καταστηματάρχες των Αθηνών έκαναν έναν μικρό έρανο για να επαινέσουν το έργο τους, κάτι που οι αρχές απέρριψαν ως δωροδοκία. Όταν όμως το συμβάν έφτασε στα αυτιά του Βασιλιά, εκείνος βγήκε με τον οδηγό του στην οδό Ρηγίλλης και άφησε γλυκά και κρασί ως δώρο στον τροχονόμο της περιοχής.

Ο Τύπος της εποχής εκθείασε την κίνησή του κι έτσι και οι πολίτες έκτοτε φρόντιζαν να αφήνουν κάθε Χριστούγεννα από ηλεκτρικές συσκευές μέχρι τρόφιμα μπροστά στους τροχονόμους όχι μόνο της Αθήνας αλλά και όλης της Ελλάδας.

Χριστούγεννα χωρίς κουραμπιέδες, δε γίνεται. Και δεν γινόταν ούτε λίγες δεκαετίες πριν, οπότε το παραδοσιακό γλύκισμα με την άχνη κόστιζε στους νοικοκυραίους 80 δραχμές η οκά.

Ακόμη παλιότερα, στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, τα παραδοσιακά γλυκίσματα που δεν έλειπαν από το γιορτινό σπίτι των Ελλήνων ήταν, όπως βλέπετε στην παρακάτω διαφήμιση, οι κουραμπιέδες (3,20 από βούτυρον Χαλκίδος ή «ιδιαίτεραι συμφωνίαι άνω των 50 οκάδων»), οι βασιλόπιτες (προς… κυριολεκτικά τρεις κι εξήντα), φοντάν, πτι φουρ, καραμελλέ, κονιάκ, λικέρ και πάστες σε «τιμάς των εργοστασίων», που έκαναν την στοά Αρσκαείου να μοσχοβολά.

Είμαστε στην δεκαετία του ’70, και η «αυτοκρατορία» του ελληνικού σινεμά καλά κρατεί. Οι μεγάλοι σταρ του είδους λοιπόν γίνονταν πάντα εξώφυλλο στα περιοδικά της εποχής, και έμπαιναν μέσα σε «γιορτινές μπάλες» για να προσελκύσουν τους αναγνώστες.

Το Ρομάντσο δημοσίευε το «μεγάλον ωροσκόπιον» της νέας χρονιάς και διοργάνωνε τα Καλλιστεία, ο Οικογενειακός Θησαυρός φιλοξενούσε στο εξώφυλλο την Αλίκη και την Τζένη, τη Ζωή Λάσκαρη και τον Κώστα Βουτσά, ενώ η «Γυναίκα» πλάι στα διηγήματα «στρίμωχνε» τη μόδα του ρεβεγιόν.

Φυσικά, η τηλεόραση ολοένα και κέρδιζε έδαφος – στο παρακάτω video θα δείτε τον Άλκη Στέα να μπαίνει στο σαλόνι της Αλίκης Βουγιουκλάκη και του Δημήτρη Παπαμιχαήλ και να εύχεται μαζί τους στους Έλληνες «ευτυχές το 1969».

https://www.youtube.com/watch?v=2qf8vE_JeRc&feature=emb_logo

Ο ΑΛΚΗΣ ΣΤΕΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ ΚΑΙ ΠΑΠΑΜΙΧΑΗΛ 31/12/1968

Από το 1936 ως το 1968, η αγαπημένη συνήθεια των Ελλήνων ήταν η αγορά του «λαχείου συντακτών», για να έχουν «δικαίωμα στο όνειρο». Οι τυχεροί λαχνοί μοίραζαν φοβερά για την εποχή δώρα, όπως «2 πολυκατοικίες, 2 ηλεκτρικά σπίτια, 90 διαμερίσματα, 60 αυτοκίνητα, εκατομμύρια σε μετρητά», μέχρι και… «μετοχές της Πειραϊκής Πατραϊκής και των τσιμέντων Τιτάν».

Το λαχείο συντακτών καταργήθηκε επί Χούντας, γεγονός που δημιούργησε μεγάλη ένταση το 1968 στο δημοσιογραφικό επάγγελμα. Το χριστουγεννιάτικο δικαίωμα των Ελλήνων στο όνειρο συνεχίστηκε έκτοτε με το Κρατικό Λαχείο Κοινωνικής Αντίληψης και το Λαϊκό Λαχείο.

Στην πιο πάνω φωτογραφία βλέπετε νεαρά αγόρια να μετρούν τις «εισπράξεις» από τα κάλαντα στις φτωχογειτονιές της πόλης.

Μπορείτε όμως στο παρακάτω video του Εθνικού Οπτικοακουστικού Αρχείου να ακούσετε τα Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα στην Αθήνα του 1927 και να δείτε υπέροχες νοσταλγικές εικόνες από γιορτές άλλων εποχών.

Κάλαντα από το Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο 2009

https://www.youtube.com/watch?v=Tn9N4zb9Fo8&feature=emb_logo

Τα παιδιά όλης της Αθήνας (και όχι μόνο, αφού κατέφθαναν και πούλμαν από άλλες πόλεις, χωριά ή και ορφανοτροφεία) είχαν έναν κρυφό πόθο κάθε Χριστούγεννα: Να κάνουν επιδρομή στο Μινιόν.

Το θρυλικό πολυκατάστημα της Πατησίων, που ξεκίνησε από το μικρό «περίπτερον Μινιόν» του Γιάννη Γεωργακά το 1934, εξελίχθηκε στο μεγαθήριο του β’ μισού του 20ου αιώνα στην Αθήνα.

κατάστημα Minion 1982

https://www.youtube.com/watch?v=2zFRjjXLei8&feature=emb_logo

Πηγή cretablog  15/12/2019

Η σκυταλοδρομία των Προδοτών.

Από τον Σημίτη στον Μητσοτάκη, μια... ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΜΑΔΡΙΤΗΣ, δρόμος!

ΣΧΟΛΙΟ ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΥ :

Ω πόσο χαίρομαι, που επιβεβαιώνομαι....διότι φωνάζω για αυτήν την γαμημένη συνθήκη της Μαδρίτης εδώ και χρόνια όχι μόνο ΕΔΩ ,

αλλά και σε άλλο ιστολόγιο, στο οποίο τότε είχα φάει το κράξιμο της αρκούδας, άσε δε το βρισίδι...όταν τους έγραφα ότι ΔΕΝ μπορούν ανακηρύξουν ΑΟΖ οι προδότες των Αθηνών...διότι έχουν ΥΠΟΓΡΑΨΕΙ αυτήν την γαμημένη συνθήκη.

Τι λέγαμε λοιπόν τότε...που έρχεται σήμερα ο κύριος Χατζάρας και λέει ακριβώς το ίδιο πράγμα;;

....." Όσο αφορά τις κινήσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο…

έχει απόλυτο δικαίωμα,

και αυτό το απόλυτο δικαίωμα

το δώσαμε εμείς,

τουλάχιστον όσοι ψήφισαν τον Κ. Σημίτη στις εθνικές εκλογές της 22ο Σεπτεμβρίου 1996,

δηλαδή 9 μήνες μετά την νύκτα στα Ίμια !

Ακριβώς μετά από 10 μήνες από της εκλογές τις 22ας Σεπτεμβρίου 1996, δηλαδή τον μήνα Ιούλιο του 1997, η εκλεγμένη από τον συνήθη καλοπερασάκια μαλάκα που κατοικεί ΑΚΟΜΑ.. στην ευλογημένη χώρα των Ελλήνων,

η τότε κυβέρνηση Σημίτη, αναγνώρισε και υπέγραψε την Συνθήκη της Μαδρίτης,

ως προέκταση της νύκτας στα Ίμια, όπου ανάμεσα στα άλλα αναφέρεται: ..

»Σεβασμό στα νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της κάθε χώρας στο Αιγαίο,

τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία τους»…

Η ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΤΗΣ ΜΑΔΡΙΤΗΣ

Από πότε η Τουρκία απέκτησε ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο, όπου θα πρέπει να τα σεβόμαστε; ;;Μα από τις 8 Ιουλίου 1997!

Ως προέκταση των γεγονότων στα Ίμια της 31 Ιανουαρίου 1996....Από τον Ιούλιο του 1997, και την Συνθήκη της Μαδρίτης, μέχρι των ημερών μας η Τουρκία έχει

αναγνωρισμένα και υπογεγραμμένα

από την τότε "Ελληνική" κυβέρνηση και αποδεκτά από τα κόμματα της αντιπολίτευσης

(πλην Κ.Κ.Ε.)

ζωτικά συμφέροντα στο Αιγαίο.

Από τότε μέχρι και τώρα είναι στην αρμοδιότητα της Τουρκίας το πότε θα κάνει χρήσει το δικαιώματος περί

ζωτικών συμφερόντων… προφανώς έχει έρθει η ώρα… δόξα τον Θεό! "

Υ.Γ Με την υπογραφή και Συνθήκη της Μαδρίτης, αναγνωρίστηκαν ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας

στο Αιγαίο, κάτι που

αναιρεί την Συνθήκη της Λωζάνης!

…με τις υγείες μας.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- Η Αθηναϊκή Ψωροελίτ έχει δεσμευτεί από τη «μαύρη Τριτη» της 8ης Ιουλίου 1997

να σέβεται τα νόμιμα και ζωτικά συμφέροντα της Τουρκίας.

Οι Τουρκικές διεκδικήσεις είναι στο πλαίσιο του πρωτοκόλλου της Μαδρίτης και των ΜΟΕ.

πηγή 11/12/2019

Ιστορική αποκάλυψη:

Δεν υπάρχει κανείς Τούρκος στον Πόντο

- Είμαστε όλοι εξισλαμισμένοι Έλληνες

Μια συγκλονιστική εκπομπή για τη Γενοκτονία των Ποντίων αλλά και τι συμβαίνει σήμερα στον Πόντο έκανε ο δημοσιογράφος Δημήτρης Μανιάτης.

Καλεσμένοι του Δημήτρη Μανιάτη ο ιστορικός Κωνσταντίνος Φωτιάδης και ο Έλληνας τουρκόφωνος μουσουλμάνος Πόντιος συγγραφέας και ακτιβιστής Ταμέρ Τσιλιγκίρ, στο «ONE Channel».

«Έχω γεννηθεί στη Λιβέρα της Τραπεζούντας.

Είμαι από μια ουσιαστικά ελληνική οικογένεια που έχει εξισλαμιστεί.

Από τα 20 μου ειδικότερα άρχισαν τον ακτιβισμό κατά των αντιδημοκρατικών εφαρμογών στην Τουρκία.

Και σε αυτή τη διαδικασία, σε διάφορες περιόδους, τέθηκα υπό κράτηση, φυλακίστηκα, αλλά από παιδί σπίτι μιλούσαμε μια άλλη γλώσσα, τα ποντιακά, ρωτούσαμε στην οικογένειά μας τι ήταν αυτό αλλά δεν μας έλεγαν, μας έλεγαν ότι είναι μια παλιά γλώσσα και μας έκρυβαν ότι είναι τα ποντιακά.

Αλλά αργότερα εγώ, για να μπορέσω να μάθω το παρελθόν μας και την ιστορία μας, άρχισα να ερευνώ.

Από δυτικές πηγές περισσότερο εκτός Τουρκίας, σκέφτηκα ότι μόνο από τέτοιες πηγές μπορώ να ενημερωθώ, μαζί με κάποιους φίλους μου το σκεφτήκαμε αυτό και διαπιστώσαμε το εξής:

Ουσιαστικά υπήρχαν και αρκετά έγγραφα μέσα στις επίσημες τουρκικές πηγές για τους Πόντιους».

«Στην περιοχή μας έχει πάνω από 300 χωριά που μιλάνε ποντιακά, μετά τη συμφωνία της ανταλλαγής το 1923 οι Έλληνες που ήταν εκεί είχαν πάει στην Ελλάδα και ουσιαστικά πίσω δεν είχε μείνει κανένας Έλληνας.

»Αλλά εμείς ακόμα μιλάμε ελληνικά, μιλάμε ποντιακά. Και ήταν ξεκάθαρο ότι κάτι μας κρύβουν.

»Και αποφάσισα με κάποιους φίλους μου να κάνω μια σοβαρή έρευνα για αυτό το θέμα».

«Η Οθωμανική Αυτοκρατορία ήταν ένα κράτος που κρατούσε πολύ καλά αρχεία.

Το 1461 όταν μπήκαν στην Τραπεζούντα δεν υπήρχε ούτε ένας μουσουλμάνος.

Σε 80 χρόνια μέσα βλέπουμε ότι το 33% του πληθυσμού εκεί ήταν μουσουλμάνοι.

Αλλά στο μεταξύ, επειδή κατέγραφαν και όποιον έμπαινε και έβγαινε στην πόλη, βλέπουμε και ότι κανένας δεν εισερχόταν ή εξερχόταν από την πόλη.

Αυτό σημαίνει ότι το 33% αυτό ήταν από Έλληνες που εξισλαμίστηκαν τα πρώτα 80 χρόνια.

Όταν φτάνουμε στην απογραφή που έγινε το 1914 βλέπουμε ότι το 25% του πληθυσμού μόλις ήταν χριστιανοί και το 75% μουσουλμάνοι.

Ενώ στις απογραφές μετά το 1923 ο αριθμός των χριστιανών φαίνεται μηδενικός.

Άρα 100% ισλάμ. Εγώ υποστηρίζω ότι αυτό μπορεί να λυθεί με μια κοινωνιολογική έρευνα.

Αλλά πολλοί άνθρωποι σήμερα στον Πόντο κάνοντας τεστ DNA προσπαθούν να βρουν τις ρίζες τους.

Σε μία έρευνα που έγινε σε εταιρεία DNA στις Ηνωμένες Πολιτείες, μεταξύ αυτών που πήγαν εκεί ήμουν και εγώ, ξέρουμε ότι έχουν αποταθεί πάνω από 2.000 άνθρωποι που ζούνε σήμερα στην Τραπεζούντα, και μόνο σε έναν βρέθηκε μόλις 4% γονίδια από την κεντρική Άπω Ανατολή.

Μόνο σε έναν από τους 2.000».

«Ακόμα σε πάνω από 300 χωριά μιλάνε ποντιακά».

«Πράγματι πεθάναμε 353.000 φορές, για αυτό το είπα. Πέρα ότι το νιώθω ως ένας Έλληνας, αλλά κι ως άνθρωπος και ξέρω πως όσοι ζούνε εκεί πέρα (στον Πόντο) πρέπει να νιώθουν το ίδιο.

Έφτασα πολύ αργά σε αυτή τη γνώση. Ζητάω συγγνώμη. Και πρέπει η τουρκική κοινωνία να αντιμετωπίσει αυτή την πραγματικότητα.

«Πράγματι πεθάναμε 353.000 φορές κι ακόμη προσπαθούν να μας σκοτώσουν, προσπαθούν να μας φιμώσουν, και αυτό που είπα σε εκείνη την ομιλία αφορούσε και όλα αυτά, μας σκοτώσατε 353.000 φορές και τι έγινε κι εάν σκοτώσετε και εμένα;».

O δήμαρχος Hayrettin Güngör, προ ημερών, προέβη στην απίστευτη για πολλούς δήλωση, η οποία όμως αντικατοπτρίζει την πραγματικότητα της ύπαρξης Ελλήνων στην καταγωγή σε ολόκληρη την έκταση του Πόντου με τα εκατοντάδες χωριά και τις πόλεις:«Στη Τραπεζούντα μιλάνε ακόμα την ποντιακή διάλεκτο» – «Σας κάναμε μουσουλμάνους!», όπως σας είχαμε αναφέρει στο άρθρο μας.

Δείτε τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις στην εκπομπή του Δημήτρη Μανιάτη.

Η κυρίως εκπομπή, μετά τις αρχικές συστάσεις, ξεκινά μετά το 11.00 του βίντεο:

Pentapostagma 8/12/2019

Η ΕΛΛΑΔΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΕΠΙΤΕΘΕΙ

Ζητείται να δοθεί άμεσα ριζική λύση, στις αφίξεις των λαθρο-προσφύγων

– Πρέπει να απωθηθούν με δραστικά μέσα όπως έκανε η Ιταλία, λίαν επιτυχώς

Ορισμένα ΜΜΕ ομιλούν και γράφουν ακόμη για προσφυγικό ή προσφυγικό-μεταναστευτικό πρόβλημα, γιατί δεν έχουν κατανοήσει ότι πρόσφυγες είναι μόνον οι προερχόμενοι από χώρες στις όποιες διεξάγονται τώρα πολεμικές επιχειρήσεις, ενώ οι κάτοικοι άλλων περιοχών ειρηνικών, που μετακινούνται χωρίς ταξιδιωτικά έγγραφα είναι παράνομοι, είναι λαθρομετανάστες και οι χώρες στις οποίες εισέρχονται οφείλουν να τους συλλαμβάνουν και να τους απελαύνουν στις πατρίδες τους αμέσως.

Το τσουνάμι των λαθραίων που μας στέλνει ο Έρντογάν, δικτάτωρ της Τουρκίας, δεν είναι τίποτε από τα παραπάνω, γιατί πρόκειται για μουσουλμάνους από διάφορες χώρες που βρίσκονται ήδη στην Τουρκία και συνολικά είναι 3,6 εκατ. άτομα -και τους ξεφορτώνεται ο κ. πρόεδρος, με σκοπό να δημιουργήσει πρόβλημα στην Ελλάδα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση και εν καιρώ να παρουσιαστεί ως προστάτης των «αδελφών» του και να ζητήσει γι’ αυτούς προνόμια, τζαμιά, οικονομικά βοηθήματα, ακόμη και αυτονομία.

Γιατί τι είναι οι Πακιστανοί, οι Αφγανοί, οι Ιρακινοί, οι Αλγερινοί, οι Μαροκινοί, φτωχοί και χωρίς δεξιότητες που μας τους στέλνει καραβιές- μόνο πρόσφυγες δεν είναι- είναι απλώς θύματα των διακινητών του Ερντογάν που τους πείθουν, ότι θα πάνε τελικά στη βόρεια Ευρώπη, στον παράδεισο, μέσω Ελλάδας και εδώ εγκλωβίζονται γιατί οι καλοζωισμένοι Βορειοευρωπαίοι έχουν κλείσει τα σύνορά τους και δεν δέχονται ούτε την κατανομή σε όλες τις χώρες της ΕΕ, που επιχειρήθηκε, χωρίς αποτέλεσμα, από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή- τα ίδια τους λένε και οι διάφορες ΜΚΟ, που βρίσκονται στα νησιά μας και χρηματοδοτούνται από την ΕΕ, τον ΟΗΕ και πλουτίζουν οι αρχηγοί τους σε βάρος της χώρας μας.

Προχθές-ακόμη κατήγγειλαν στα κανάλια τις ΜΚΟ λαθραίοι, που πλήρωσαν, εξαπατήθηκαν και καθηλώθηκαν στη χώρα μας.

Η κυβέρνηση δεν έχει χαράξει ακόμη πολιτική για τα δυστυχή όργανα του Ερντογάν, που μας έρχονται με συνεχώς εντεινόμενους ρυθμούς- κακώς το αρμόδιο Υπουργείο ονομάζεται μεταναστευτικής πολιτικής- δεν υπάρχει μετανάστευση νόμιμη, υπάρχει εισβολή θυμάτων-οργάνων της Τουρκίας και άρα χρειαζόμαστε Υπουργείο Εθνικής Άμυνας γι’ αυτή την περίπτωση.

Η κυβέρνηση σκέφτεται ακόμη να δημιουργήσει κλειστά προαναχωρησιακά κέντρα, σε στρατόπεδα του στρατού, για όσους λαθραίους δεν μπορούν να θεωρηθούν πρόσφυγες, δηλαδή σχεδόν για όλους, πλην των ολίγων Σύρων που φτάνουν εδώ, και αυτοί καθοδηγούμενοι.

Υπάρχουν πολλές αφίξεις μόνο νέων ανδρών, που μπορεί να είναι, τζιχαντιστές, τρομοκράτες του ισλαμικού κράτους που υποθάλπει η Τουρκία.

Προφανώς δεν ελέγχεται η επιθετική εισβολή Ασιατών και Αφρικανών και βεβαίως δεν πρέπει η χώρα μας να καταντήσει αποθήκη της φτώχειας και της μιζέριας των χωρών τη Ασίας και της Αφρικής, για να καλοπερνούν οι υποκριτές της Βορείου Ευρώπης.

Η Ελλάδα δέχεται επίθεση, εισβολή μουσουλμάνων και οφείλει να αντεπιτεθεί. Πώς;

Να συλλαμβάνονται όλοι οι λαθραίοι και να εγκλείονται σε κλειστά, φρουρούμενα στρατόπεδα, με σκοπό την άμεση απέλασή τους.

Εκεί να ευρίσκονται οι ολίγοι πραγματικοί πρόσφυγες, που δικαιούνται άλλη μεταχείριση.

Να διαλυθούν όλες oι ΜΚΟ που δρουν για να πλουτίζουν και μας κουβαλούν λαθραίους.

Να επιτρέπεται σιωπηλά η έξοδος από τη χώρα τών χιλιάδων λαθραίων πού κυκλοφορούν ελεύθεροι, βεβαίως υπό ίδιαν ευθύνη.

Παράλληλα πρέπει να σταματήσει η μεταφορά από τα νησιά λαθραίων σε πόλεις της ηπεριωτικής χώρας, γιατί αυτή η λύση διχάζει τους ελληνικούς πληθυσμούς και ήδη έχουν συμβεί επεισόδια και βίαιες αρνήσεις υποδοχής λαθραίων μουσουλμάνων, στα νησιά και στη βόρεια Ελλάδα· οι μεταφορές πρέπει να γίνονται στα κλειστά στρατόπεδα.

Εξάλλου πλανώνται όσοι νομίζουν ότι μπορούν να ενσωματωθούν στην ελληνική κοινωνία, μουσουλμάνοι από Ασία και Αφρική και να λυθεί έτσι το δημογραφικό πρόβλημα.

Τα 5 εκατομμύρια μουσουλμάνων, που ζουν και εργάζονται στην Ευρώπη -Γερμανία, Γαλλία, Ολλανδία, Σουηδία, Δανία, Βέλγιο, Βρετανία- ουδέποτε έδειξαν διάθεση ενσωμάτωσης, αν και βρίσκονται εκεί χρόνια- προτιμούν τη δική τους κλειστή κοινωνία και ζουν σε γκέτο που αυτοί δημιούργησαν, ενώ ειδικά οι Τούρκοι κατευθύνονται πάντοτε από την κυβέρνηση της Άγκυρας.

Το δημογραφικό μας πρόβλημα θα λυθεί με την γενναία οικονομική ενίσχυση των νέων ζευγαριών, όλων των νεογέννητων -που ήδη αρχίζει από 1.1.2020- και των πολύτεκνων οικογενειών, καθώς και με την προσέλκυση τών 500.000 τουλάχιστον Ελλήνων μεταναστών στην Ευρώπη, που έφυγαν λόγω της κρίσης, αλλά και ομογενών από χώρες π.χ. της τέως Σοβιετικής Ένωσης -ήδη έχουν έλθει πολλοί- και γενικά Ελλήνων και Ελληνίδων του εξωτερικού.

Κλειδί του προβλήματος είναι η αύξηση των γεννήσεων με την παροχή γενναίων οικονομικών ενισχύσεων, δωρεάν νηπιακών και παιδικών σταθμών για όλα τα παιδιά, όπως έγινε στη Γαλλία.

Η Ελλάδα δέχεται από την Τουρκία μουσουλμανική επίθεση· άρα πρέπει να απαντήσει με γενναία αντεπίθεση και να δώσει τέλος σε αυτή τη χρυσοφόρο υπόθεση.

Η απάντηση είναι η απώθηση, βίαιη και αποτελεσματική των τουρκικών λέμβων από τα σκάφη του Λιμενικού και του Πολεμικού Ναυτικού, ώστε να καταλάβουν λαθραίοι, Τούρκοι διακινητές και τα αφεντικά τους, ότι η χώρα φυλάσσεται και δεν είναι πλέον ξέφραγο αμπέλι.

Το έκανε η Ιταλία, με πολύ καλά αποτελέσματα!

Παναγιώτης Μποκοβός

Διδάκτωρ Οικονομικών Επιστημών,

πρώην Υφυπουργός Οικονομικών

Αναρτήθηκε από EFENPRESS στις 5.12.19 https://elthraki.gr/

Δευτέρα, 2 Δεκεμβρίου 2019

Μας περνούν για τελείως κάφρους... Eντελώς "τυχαία" ένας εβραίος, κατευθύνει την ΛΑΘΡΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ στην Ελλάδα.

Αφού είναι τόσο καλή η Μετανάστευση, γιατί το αγαπημένο σου Ισραήλ υψώνει τείχη και φυλακίζει αμέσως όσους τολμούν να εισέλθουν παράνομα από την Αίγυπτο;

Γιατί δεν συνιστάς και στο Ισραήλ να λύσει το δημογραφικό του πρόβλημα με χιλιάδες εισαγωγές Αφρικανών, όπως κάνεις με την Ελλάδα;

Προχθές ο βαρέων βαρών Δανιήλ Εσδράς ξαναβγήκε στον «Σκάϊ» στην εκπομπή της γκομενίτσας Άννας Μπουσδούκου, για να μας πείσει πόσο ωφελούν την Ελλάδα οι εισβολείς λαθροπρόσφυγες.

Μεταφέρουμε επί λέξει τα λόγια του για να καταλάβετε πόσο μας δουλεύουν οι Εβραίοι

....που θέλουν να κάνουν την Ελλάδα μια απέραντη χωματερή λαθρομεταναστών, ενώ

στο αγαπημένο τους Ισραήλ χτίζουν πανύψηλα τείχη και φυλακίζουν όποιον βρίσκεται

παράνομα στην χώρα…

ΟΙ ΠΑΡΑΤΥΠΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΒΑΡΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΧΩΡΑ!..

ΔΑΝΙΗΛ ΕΣΔΡΑ: «Πρίν από μία εβδομάδα, με είχε πάρει κάποιος δημοσιογράφος από την «New

York Times» και μού έκανε την εξής ερώτηση που είναι πάρα πολύ ωραία:

Μου λέει… «Κύριε Εσδρά, εσείς για 60.000 εγκλωβισμένους κάνετε τόση φασαρία στην Ελλάδα, ενώ πρίν

μερικά χρόνια είχατε πάνω από μισό εκατομμύριο ανθρώπους και δεν γινόταν τίποτα»!..

Η διαφορά είναι η εξής: Το μισό εκατομμύριο ήτανε παράτυποι μετανάστες.

Ο παράτυπος μετανάστης είναι αυτός που δεν ζητάει τίποτα, κρατάει low profile, δουλεύει στην Μαύρη Αγορά

για ένα κομμάτι ψωμί και προσπαθεί να μην φαίνεται. Άρα, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΝΑ ΒΑΡΟΣ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ, τελικά…

Οι 60.000 όμως ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ.

Ο Πρόσφυγας είναι τελείως διαφορετική περίπτωση, θέλει την προστασία του, θέλει το φαΐ του, θέλει την ζεστασιά του και τα δικαιούται όλα αυτά!

Και στο κάτω – κάτω, οι ευρωπαϊκές χώρες που δεν θέλουν να τα προσφέρουνε αυτά, θα πρέπει τουλάχιστον να μην είναι στην Συνθήκη της Γενεύης, η οποία σε υποχρεώνει – εφόσον την έχεις υπογράψει – να προσφέρεις αυτά τα πράγματα στους Πρόσφυγες…

Πρέπει να δούμε την Μετανάστευση όχι σαν Πρόβλημα, αλλά σε μια πραγματικότητα που υπήρχε πάντα:

Πάντοτε μετακινούνταν οι άνθρωποι και τα ζώα για να βρούνε καλύτερες συνθήκες διαβίωσης.

Σε τελευταία ανάλυση, οι ευρωπαϊκές χώρες έχουν ανάγκη από εργατικό δυναμικό, γιατί πέφτουν οι γεννήσεις.

Ο ένας πρέπει να βοηθήσει τον άλλον.

Με ανησυχούν πάρα πολύ οι εξελίξεις στην Ευρώπη, γιατί έτσι παρουσιάζεται η Μετανάστευση σαν ο κακός δαίμονας όλων των δεινών που ζεί η Ευρώπη.

Αυτό είναι λάθος: Θεωρώ ότι η Μετανάστευση μάλλον έχει βοηθήσει, παρά έχει κάνει κακό στην Ευρώπη»!!..

ΓΙΑ ΕΝΤΕΛΩΣ ΚΑΦΡΟΥΣ ΜΑΣ ΠΕΡΝΑΣ, ΔΑΝΙΗΛ ΕΣΔΡΑ;

ΣΧΟΛΙΑ «ΣΤΟΧΟΥ»:

1. Δανιήλ Εσδρά, ποιος σου είπε ότι και οι 60.000 αλλοδαποί εισβολείς που συνωστίζονται στα ανά την Ελλάδα hot-spots είναι πρόσφυγες;

Ο ίδιος ο Μουζάλας, προβλέπει πως ούτε το 20% από αυτούς δεν θα πάρουν την ιδιότητα του πρόσφυγα!..

Ψεύδεσαι ασύστολα, Εσδρά και ντροπή στην γκομενίτσα την Μπουσδούκου που δεν σε επανέφερε στην τάξη…

2. Αφού είναι τόσο καλή η Μετανάστευση, γιατί το αγαπημένο σου Ισραήλ υψώνει τείχη και φυλακίζει αμέσως όσους τολμούν να εισέλθουν παράνομα από την Αίγυπτο;

Γιατί δεν συνιστάς και στο Ισραήλ να λύσει το δημογραφικό του πρόβλημα με χιλιάδες εισαγωγές Αφρικανών, όπως κάνεις με την Ελλάδα;

3. Ποιος σού είπε ότι οι παράτυποι μετανάστες δεν είναι κανένα βάρος για την χώρα που τους φιλοξενεί;

Και μόνο το ότι επιδίδονται σε χιλιάδες παρανομίες για να επιζήσουν, και μόνο ότι ρίχνουν τα μεροκάματα και επιβαρύνουν το Σύστημα Υγείας με τις αρρώστιες τους, προξενεί δαπάνη δισεκατομμυριών ευρώ στα Κρατικά Ταμεία.

4. Ποιος σε κρατάει επικεφαλής του ΔΟΜ για την Ελλάδα επί 19 ολόκληρα χρόνια; Γιατί δεν μας το λές αυτό, να γελάσει και το παρδαλό κατσίκι;

Τελειώνοντας, θέλουμε να υπενθυμίσουμε ότι αυτός που υπέγραψε την εμπλοκή του «Διεθνούς Οργανισμού Μετανάστευσης» στο Λαθρο-μεταναστευτικό πρόβλημα που ταλανίζει την Ελλάδα ήταν ο νομικός σύμβουλος των πανίσχυρων Εβραίων Ρότσιλντ και βουλευτής της Ν.Δ. Νίκος Δένδιας στις 6 Μαΐου του 2014 ως υπουργός Προστασίας του Πολίτη…

Ο νοών νοείτω.

Πηγή